Meist bezeichnet Caesar nicht die Gallier selbst, sondern andere Völker, z. B. die Germanen oder die Alpenbewohner, als "Barbaren". Es gibt jedoch auch Textstellen, in denen er den Ausdruck für die Gallier verwendet, z. B.
3. Buch, 15. Kapitel: "Quod postquam fieri barbari animadverterunt, expugnatis compluribus navibus, cum ei rei nullum reperiretur auxilium, fuga salutem petere contendebant." (Es geht um die Kämpfe gegen die Veneter.)
3. Buch, 16. Kapitel: "In quos eo gravius Caesar vindicandum statuit quo diligentius in reliquum tempus a barbaris ius legatorum conservaretur."
Zumal Caesar den Begriff der Barbaren ja auch gerade in den Mund von Kelten legt, die sich so von den Germanen abgrenzen, wie z.B. im 31. Kapitel des ersten Buches, im Protokoll der Rede des Diviacus:
"Galliae totius factiones esse duas; harum alterius principatum tenere Haeduos, alterius Arvernos. Hi cum tantopere de potentatu inter se multos annos contenderent, factum esse uti ab Arvernis Sequanisque Germani mercede arcesserentur. Horum primo circiter milia XV Rhenum transisse; postea quam agros et cultum et copias Gallorum homines feri ac barbari adamassent, traductos plures; nunc esse in Gallia ad C et XX milium numerum. [...] Hominem [gemeint ist Ariovist, E.Q.] esse barbarum, iracundum, temerarium: non posse eius imperia, diutius sustineri. Nisi quid in Caesare populoque Romano sit auxilii, omnibus Gallis idem esse faciendum quod Helvetii fecerint, ut domo emigrent, aliud domicilium, alias sedes, remotas a Germanis, petant fortunamque, quaecumque accidat, experiantur."
So auch in Kapitel 33 und 40, wo der Terminus Barbaren sich auf Ariovist und seine Gefolgschaft bezieht, nur aus Sicht Caesars.
Im Gegensatz zu den Galliern lässt Caesar im Falle von Ariovist sogar diesen selbst sich als Barbaren bezeichnen
"Quod fratres a senatu Haeduos appellatos diceret, non se tam barbarum neque tam imperitum esse rerum ut non sciret neque bello Allobrogum proximo Haeduos Romanis auxilium tulisse neque ipsos in iis contentionibus quas Haedui secum et cum Sequanis habuissent auxilio populi Romani usos esse."(Protokoll der Verhandlungen zw. Caesar und Ariovist in Kap. 44).
Wenn man dann im zweiten Buch, Kap. 35 (letztes Kapitel) den ersten Satz liest, dann wird spätestens deutlich, dass Caesar zwischen den Galliern und den Barbaren auf der anderen Rheinseite unterscheidet:
His rebus gestis omni Gallia pacata, tanta huius belli ad barbaros opinio perlata est uti ab iis nationibus quae trans Rhenum incolerent legationes ad Caesarem mitterentur, quae se obsides daturas, imperata facturas pollicerentur. Quas legationes Caesar, quod in Italiam Illyricumque properabat, inita proxima aestate ad se reverti iussit.
Das ändert sich dann, wenn die Gallier - aus Caesars Sicht - den Frieden brechen, so bezeichnet er die Gallier, die das Winterlager Galbas angriffen als Barbaren:
Ita commutata fortuna eos qui in spem potiundorum castrorum venerant undique circumventos intercipiunt, et ex hominum milibus amplius XXX, quem numerum barbarorum ad castra venisse constabat, plus tertia parte interfecta reliquos perterritos in fugam coiciunt ac ne in locis quidem superioribus consistere patiuntur. (Buch 3, Kap. 6)